增广贤文·下集

增广贤文·下集原文：

十里芙蓉国，城闉香气霏。楼心浮翠杳，潭影下清晖。世路俱流水，秋风一钓矶。疏狂原具癖，能与素心违。
兹晨金马诏，复尔映蓬门。耕读吾家业，蒐罗圣主恩。蜚腾才岂乏，盛满戒俱存。莫向青云上，徒惭简册言。
野舍老馀生，雅尚今已惬。不逃世忧患，馀事寄巾蹀。行寻青山转，坐对青山叠。欲随白云去，傥与幽人接。盘桓太清洞，怅望长江艓。昔时古锦囊，今还白羽箑。不复叔夜煅，真得孙登摄。九华一枯藜，青溪一孤楫。得丧苟自达，死生安足惵。朱颜久不驻，白发何为镊。群物自流转，吾生寄天燮。德相屡相过，老夫宁足蹑。由来废井水，不如长剑铗。往往论书法，轩轩两目睫。中郎石经在，元常表军捷。汉魏多传人，至宋有遗帖。唐室初最盛，渐衰自中叶。欧虞缅谁嗣，颜柳何足躐。篆籀昔难工，草圣谁敢辄。巨山作散隶，雄古掀龙鬣。贞观喜飞白，凌厉腾春蝶。岂特豁神观，直可祛鬼魇。古人有所寓，天性难必协。所志有小大，其材有勇怯。或惮懦文雅，或轩昂豪侠。或转战鞍马，或驱驰弋猎。或发于止谏，或得于讼牒。或奋夺床陛，或造成械槢。或为神所追，或自执所劫。或醉以贾祸，或诈以行谍。或习于娱乐，或劳于呿嗋。有灿如文锦，有劲如金梜。有倚如戈锋，有点如山嶪。有驶或如波，有媚或如靥。或腾如烟霏，或落如鸟跕。渊妙欲飞动，拙恶愧偏擪。当寝或不寐，当昼亦忘馌。有誉终甚微，或毁则群嗫。为功有不至，考古安能厌。十年幸能就，万金毫岂浥。金玉敷卷轴，龙蛇閟箱笈。是惟小夫技，宁当丈夫业。譬如论唐虞，何曾道郇叶。如君负高识，于此何足挟。一战虽未霸，遐心岂即怗。朝廷方洽熙，四夷皆远慑。坐复洮河地，直捣幽燕胁。朝夕奏奇功，群儒争鼓箧。太平任文治，战血何烦喋。道德以为宇，威武以为堞。岂比叔孙生，杂用随何颊。吾衰何可道，不死同原涉。
杨长帆摇了摇头。
汉阳窥鄂渚，夹岸走长虹。小艇双飞燕，中流五两风。一江分二郡，三国斗群雄。多少兴亡事，销沉向此中。
玉人欲归留不住，南山出云作朝雨。雨中却柅使车轮，主人重得延嘉宾。嘉宾有诗留别我，句句高奇字字新。新若新花凝宿露，高似秋天晓星布。奇於云起成峰峦，鲛人沾珠盈玉盘。浪大月照如金线，金线交加珠可贵。玦离环合间珠圆，风生玉步声珊珊。珍奇若此为重赐，斋沐焚香然后看。三复吟看既忘倦，命笔和来才思缓。桃李难酬琼玖珍，野老美芹聊贽献。与君俱是锦江人，今幸星轺来过陈。乡情交分忍轻别，少留可待早秋辰。秋光月华伴行色，步步随君归紫宸。

增广贤文·下集拼音解读：

shí lǐ fú róng guó ，chéng yīn xiāng qì fēi 。lóu xīn fú cuì yǎo ，tán yǐng xià qīng huī 。shì lù jù liú shuǐ ，qiū fēng yī diào jī 。shū kuáng yuán jù pǐ ，néng yǔ sù xīn wéi 。
zī chén jīn mǎ zhào ，fù ěr yìng péng mén 。gēng dú wú jiā yè ，sōu luó shèng zhǔ ēn 。fēi téng cái qǐ fá ，shèng mǎn jiè jù cún 。mò xiàng qīng yún shàng ，tú cán jiǎn cè yán 。
yě shě lǎo yú shēng ，yǎ shàng jīn yǐ qiè 。bú táo shì yōu huàn ，yú shì jì jīn dié 。háng xún qīng shān zhuǎn ，zuò duì qīng shān dié 。yù suí bái yún qù ，tǎng yǔ yōu rén jiē 。pán huán tài qīng dòng ，chàng wàng zhǎng jiāng dié 。xī shí gǔ jǐn náng ，jīn hái bái yǔ zhá 。bú fù shū yè duàn ，zhēn dé sūn dēng shè 。jiǔ huá yī kū lí ，qīng xī yī gū jí 。dé sàng gǒu zì dá ，sǐ shēng ān zú dié 。zhū yán jiǔ bú zhù ，bái fā hé wéi niè 。qún wù zì liú zhuǎn ，wú shēng jì tiān xiè 。dé xiàng lǚ xiàng guò ，lǎo fū níng zú niè 。yóu lái fèi jǐng shuǐ ，bú rú zhǎng jiàn jiá 。wǎng wǎng lùn shū fǎ ，xuān xuān liǎng mù jié 。zhōng láng shí jīng zài ，yuán cháng biǎo jun1 jié 。hàn wèi duō chuán rén ，zhì sòng yǒu yí tiē 。táng shì chū zuì shèng ，jiàn shuāi zì zhōng yè 。ōu yú miǎn shuí sì ，yán liǔ hé zú liè 。zhuàn zhòu xī nán gōng ，cǎo shèng shuí gǎn zhé 。jù shān zuò sàn lì ，xióng gǔ xiān lóng liè 。zhēn guān xǐ fēi bái ，líng lì téng chūn dié 。qǐ tè huō shén guān ，zhí kě qū guǐ yǎn 。gǔ rén yǒu suǒ yù ，tiān xìng nán bì xié 。suǒ zhì yǒu xiǎo dà ，qí cái yǒu yǒng qiè 。huò dàn nuò wén yǎ ，huò xuān áng háo xiá 。huò zhuǎn zhàn ān mǎ ，huò qū chí yì liè 。huò fā yú zhǐ jiàn ，huò dé yú sòng dié 。huò fèn duó chuáng bì ，huò zào chéng xiè dié 。huò wéi shén suǒ zhuī ，huò zì zhí suǒ jié 。huò zuì yǐ jiǎ huò ，huò zhà yǐ háng dié 。huò xí yú yú lè ，huò láo yú kā xié 。yǒu càn rú wén jǐn ，yǒu jìn rú jīn jiā 。yǒu yǐ rú gē fēng ，yǒu diǎn rú shān yè 。yǒu shǐ huò rú bō ，yǒu mèi huò rú yè 。huò téng rú yān fēi ，huò luò rú niǎo dié 。yuān miào yù fēi dòng ，zhuō è kuì piān yè 。dāng qǐn huò bú mèi ，dāng zhòu yì wàng yè 。yǒu yù zhōng shèn wēi ，huò huǐ zé qún niè 。wéi gōng yǒu bú zhì ，kǎo gǔ ān néng yàn 。shí nián xìng néng jiù ，wàn jīn háo qǐ yì 。jīn yù fū juàn zhóu ，lóng shé bì xiāng jí 。shì wéi xiǎo fū jì ，níng dāng zhàng fū yè 。pì rú lùn táng yú ，hé céng dào xún yè 。rú jun1 fù gāo shí ，yú cǐ hé zú jiā 。yī zhàn suī wèi bà ，xiá xīn qǐ jí tiē 。cháo tíng fāng qià xī ，sì yí jiē yuǎn shè 。zuò fù táo hé dì ，zhí dǎo yōu yàn xié 。cháo xī zòu qí gōng ，qún rú zhēng gǔ qiè 。tài píng rèn wén zhì ，zhàn xuè hé fán dié 。dào dé yǐ wéi yǔ ，wēi wǔ yǐ wéi dié 。qǐ bǐ shū sūn shēng ，zá yòng suí hé jiá 。wú shuāi hé kě dào ，bú sǐ tóng yuán shè 。
yáng zhǎng fān yáo le yáo tóu 。
hàn yáng kuī è zhǔ ，jiá àn zǒu zhǎng hóng 。xiǎo tǐng shuāng fēi yàn ，zhōng liú wǔ liǎng fēng 。yī jiāng fèn èr jun4 ，sān guó dòu qún xióng 。duō shǎo xìng wáng shì ，xiāo chén xiàng cǐ zhōng 。
yù rén yù guī liú bú zhù ，nán shān chū yún zuò cháo yǔ 。yǔ zhōng què nǐ shǐ chē lún ，zhǔ rén zhòng dé yán jiā bīn 。jiā bīn yǒu shī liú bié wǒ ，jù jù gāo qí zì zì xīn 。xīn ruò xīn huā níng xiǔ lù ，gāo sì qiū tiān xiǎo xīng bù 。qí yú yún qǐ chéng fēng luán ，jiāo rén zhān zhū yíng yù pán 。làng dà yuè zhào rú jīn xiàn ，jīn xiàn jiāo jiā zhū kě guì 。jué lí huán hé jiān zhū yuán ，fēng shēng yù bù shēng shān shān 。zhēn qí ruò cǐ wéi zhòng cì ，zhāi mù fén xiāng rán hòu kàn 。sān fù yín kàn jì wàng juàn ，mìng bǐ hé lái cái sī huǎn 。táo lǐ nán chóu qióng jiǔ zhēn ，yě lǎo měi qín liáo zhì xiàn 。yǔ jun1 jù shì jǐn jiāng rén ，jīn xìng xīng yáo lái guò chén 。xiāng qíng jiāo fèn rěn qīng bié ，shǎo liú kě dài zǎo qiū chén 。qiū guāng yuè huá bàn háng sè ，bù bù suí jun1 guī zǐ chén 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

①千门，形容宫毁群建筑宏伟，众多，千门万户。如杜甫《哀江头》：“江头宫殿锁于门”。
②飚：飞扬，飘扬。青旗：青色的酒幌子。

相关赏析

开头三句，将成王的艰难处境如实叙述，和盘托出，并强调其“嬛嬛在疚”，无依无靠。国君需要群臣，嗣王更需要群臣的支持，成王这样年幼的嗣王则尤其需要群臣的全力辅佐。强调成王的孤独无援，于示弱示困示艰难之中，隐含了驱使、鞭策群臣效力嗣王的底蕴，这一点在下面即逐步显示出来。
这是一首怀古之作。
始出于东晋谢安与其子侄辈们的一段即兴对话。言简意赅地勾勒了疾风骤雪、纷纷扬扬的下雪天，谢家子女即景赋诗咏雪的情景，展示了古代家庭文化生活轻松和谐的画面。文章通过神态描写和身份补叙，赞赏谢道韫的文学才华，并因此而流传千古，成为一段佳话。《咏雪》作为清谈名士的教科书，特别注意传达魏晋清谈家的独特的语言形象，重视人物语言的润饰，“读其语言，晋人面目气韵，恍忽生动，而简约玄澹，真致不穷，古今绝唱也。”

作者介绍

俞紫芝 俞紫芝（？～1086）字秀老。金华（今属浙江）人，寓居扬州（今属江苏）。俞紫芝的诗修洁丰整，意境高远，气质不凡。《全宋词》第一册收其词三首。《全宋诗》卷六二○录其诗十六首。